มีลุ้นกับ...ประตู

เกิดเหตุฉุกละหุกกับประตู ก่อนออกอากาศรายการที่นี่ทีวีไทย เมื่อคืนนี้ค่ะ

ทุกคืนก่อนออกรายการ ดิฉันต้องหาเวลาอยู่เงียบๆ ทำสมาธิ เตรียมบท ทำความเข้าใจกับเรื่องราวที่จะนำเสนอในห้องทำงาน (ของ บก.บห. ที่กรุณาอนุเคราะห์สถานที่)

ทำอย่างนี้ทุกวัน กับ 2 เดือนครึ่งของการออกอากาศ

มามีเรื่องให้ต้องลุ้นกันก็เมื่อคืนนี้ล่ะคะ กับเวลาสองทุ่ม 40 นาที ที่ดิฉันจะต้องเดินออกจากห้อง เพื่อไปเข้าห้องส่ง

ปรากฏว่าเปิดประตูไม่ออก ?!? เปิดอย่างไรก็ไม่ออก ลองอยู่คนเดียวอยู่สักพัก บิดซ้าย บิดขวา ลูกบิดก็ไม่ทำงาน ดูแล้วเหมือนประตูจะล๊อคไปเองโดยอัตโนมัติ หรือล๊อคประตูเสีย ก็ไม่แน่ใจ

ดิฉันล่ะเริ่มหวั่นใจ กลัวจะไปเข้ารายการไม่ทัน คิดกังวลไปต่างๆ นาๆ ว่า ถ้าไม่ทันจะทำอย่างไร ตอนปิดก็ปิดปกติเหมือนทุกคืน

โชคยังดี๊ดีที่ติดโทรศัพท์มือถือไว้ด้วย เลยต้องโทรหาทีมงาน ขอความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน

นึกสภาพว่าถ้าเกิดขึ้นตอนกลางวันก็น่าจะโล่งใจกว่านี้ เพราะอาจจะตามช่างกุญแจได้ทัน

ทีมงานแข็งขันมากค่ะ ได้ยินทั้งเสียงพี่ยาม พี่แม่บ้าน โปรดิวเซอร์ ทั้งบรรณาธิการ ลุ้นกันยกใหญ่ พี่ยามต้องไปค้นพวงกุญแจมาหลายสิบดอก ลองที่ละดอก ทีละดอก

ตัวดิฉันก็ลองบิดลูกบิดจากข้างในไปด้วย พร้อมกับไหว้พระ สวดมนต์ไปด้วยในตัว ตั้งสมาธิว่าขอให้ออกไปได้เถอะ สาธุ สาธุ สาธุ

อึดใจ....อึดใจเดียวเท่านั้น (ที่จริงลุ้นกันอยู่ร่วม 10 นาที) เสียงประตูก็คลิ๊ก เหมือนเป็นเสียงสวรรค์ ที่ได้เห็นหน้าเพื่อนร่วมงานกันอีกครั้ง

ถอนหายใจกันอย่างโล่งอกค่ะ รอดตัวไปแบบฉิวเฉียดได้ขึ้นไปห้องส่งทันเวลา!

ลูกบิดประตูก็กลายเป็นบทเรียนสำคัญ ว่าต้องระวังกันทุกจังหวะ สำหรับการออกรายการแบบสดๆทุกคืน จะปิดจะเปิดประตูไหน ก็ต้องดูให้ดี มิเช่นนั้นจะต้องลุ้นกันหัวใจเต้นแบบสุดๆค่ะ

Anything can happen....and you never know...จริงๆค่ะงานนี้